يكي از جديترين و پراهميتترين شكل بازيها در دوران كودكي، بازيهاي
نمايشي است. تقليد از رفتار بزرگسالان در قالب بازي، محرك و انگيزهاي مناسب براي
كودكان در جهت كسب تجارب اجتماعي در آينده است. در خلال بازيهاي نمايشي، تخيل،
حافظه، عزتنفس، مهارت و خلاقيتهاي كودكان قابل پرورش است. هدف از اين پژوهش،
تبيين نقش والدين در جهتدهي ديني به بازيهاي نمايشي و معرفي و جايگاه اين بازي در
سيره كودكي اهلبيت (عليهمالسلام) است. بررسيهاي صورت گرفته حاكي از آن است كه
امامان معصوم (عليهمالسلام) از اين شيوه بهعنوان پايدارترين و خوشايندترين نوع يادگيري
در تربيت ديني و اخلاقي كودكان استفاده نمودهاند. اين پژوهش به روش اسنادي و با شيوه
تحليلي_توصيفي انجامگرفته است. يافتهها نشان داد در قالب بازيهاي نمايشي ميتوان
مفاهيم ديني بسياري را به كودكان منتقل كرد؛ خداپرستي، عزت نفس، فن سخنوري،
بخشش، احترام به والدين، امربه معروف و نهي از منكر، جهاد و مبارزه با هواي نفس،
نمونههاي بارز مفاهيمي هستند كه در خلال بازيهاي نمايشي به كودكان منتقل ميشوند.