یکی از قواعدی که در فقه شیعه مورد بحث فقهاست و مطالب زیادی در مورد آن گفته شده است، قاعدة اصالة الصحة می‌باشد. این قاعده از قواعد معروف فقه است که آثار زیادی در ابواب مختلف فقه دارد. با مراجعه به کتب فقه و قواعد فقهی روشن می‌شود که در مورد این قاعده مستندات متعددی ذکر شده است، از جمله مستندات این قاعده، و همچنین مباحثی که در تنبیهات این قاعده مطرح می شود، بحث عرف و جایگاه آن است. شیخ انصاری، سید بجنوردی و آیت‌الله مکارم شیرازی، در مورد این قاعده مباحثی را مطرح کرده‌اند، ما در این مقاله، جایگاه فقهی عرف در بحث قاعده اصالة الصحة را از منظر این سه فقیه بزرگ بررسی می‌کنیم. این سه فقیه، در مباحث خود در کتابهای قواعد فقهیة و اصول فقه، از معیار عرف برای استناد به این قاعده و همچنین در توضیحات مربوط به این قاعده بهره گرفته اند. جایگاه عرف در این قاعده، هم در مستندات قاعده است و هم در مباحث فرعی آن که به تفصیل در این مقاله توضیح داده می‌شود.