در تعامل مذهب اسلام و مکتب زرتشت، نقش فرجام خواهی یا کرایست جویی در سرشت بشر به عنوان یکی از ملاحظات قابل تامل در پذیرش اسلام از سوی زرتشتیان است، آنچنان که در تقسیم بندی زمان از سوی زرتشتیان و بروز نحله های عقیدتی که مدعی پایان دنیا و پیامبری آخرالزمان بودند، این موضوع باعث شده بود مسلمانان، زرتشتیان را افرادی بدون تعصب نسبت به مسائل دینی خود بدانند در حالی که گرایش و فهم دقیق زرتشتیان از دوره های زمانی و نقش گسترده مُغان در پیشگوییهای حوادث پیش رو، جامعه ایرانی را به این یقین رسانده بود که آئین زرتشت نمی تواند برای همیشه باقی بماند و باید منتظر ظهور دینی جدید و آمدن فردی باشند که دنیا را برای ایرانیان پر از سعادت و رفاه خواهد کرد و ایران سرزمین موعود و ایرانیان همان مردمان یاریگری هستند که موعود آخرالزمانی با تکیه بر آنها به اهداف خود می رسد.