در این پژوهش سعی شده اولا به تبیین قاعده تسامح در ادله سنن بپردازیم که نقش مهمی در ورود بخش عمده ای از احکام مستحبات و مکروهات به محدوده دین دارد و همچنین به سوالاتی مثل اینکه حدود و ثغور قاعده چیست؟تاثیر حجیت یا عدم حجیت خبر واحد در مسئله و اینکه ایا با ضمیمه اخبار من بلغ و روایات استحباب می توان حکمی را به شارع نسبت داد و مطلوبیت عمل نزد شارع را فهمید یا صرفا پاداشی برای عمل منظور می شود؟ایا هر غیر مجتهدی می تواند با بررسی کتب حدیث و روایات ضعیف به امید پاداش، به ان عمل کند یا تطبیق روایات با این قاعده به عهده مجتهد است؛ به عبارت دیگر این یک قاعده فقهی است یا اصولی؟ قاعده چه روایاتی را شامل می شود ؟با دقت در روایات من بلغ و اصطلاح بلوغ و تخصیص قاعده با ایه نبا می توان گفت منظور از رسیدن خبر در روایات من بلغ هر رسیدنی ولو از شخص فاسق نیست و متفاهم عرفی از لفظ بلوغ رسیدنی است که برای شنونده احتمال خطا وجود نداشته باشد یا حداقل گمان به کذب نباشد و توسعه قاعده بر هر خبری خالی از اشکال نیست.و قدر متیقن اخبار من بلغ در روایاتی است که صریحا برای فعل وعده پاداش داده شده باشد مثل روایات فضیلت سور مختلف قران کریم.
