انسان¬ها همواره در زندگی خود اهداف و غایاتی دارند که فقدان خودباوری و اعتماد به نفس در آنها، سبب شکست و عدم ممارست و تلاش دوباره در به دست آوردن آن خواهد شد. این امر نه تنها در امور مادی و معیشتی حیات انسان جاری بوده بلکه در امور معنوی نیز صادق است و فقدان خودباوری و اعتماد به نفس در عمده¬ای از افراد تبدیل به نقیصه¬ای شده است. برخی بر این باورند دین همواره با اعتماد به نفس مخالفت دارد؛ چراکه از خودشیفتگی و خودمحوری انسان را بر حذر داشته است. این در حالی بوده که خداوند متعال استعدادها و ظرفیت¬های بی¬شماری را در نهاد انسان به ودیعه گذاشته است و از او خواسته با تلاش به استکشاف و به فعلیت رساندن آنها روی آورد. فقدان شناخت نسبت به تأثیرات عمیق و گسترده اعتماد به نفس توحیدی، نگارنده را بر این واداشت تا در این اثر با روشی توصیفی ـ تحلیلی به بررسی آثار اعتماد به نفس توحیدی بپردازد و در نهایت بدین نتیجه رسیده است که اعتماد به نفس توحیدی، حقیقت ملکوتی و توحیدی وجود انسان را احیاء خواهد نمود و این امر موجبات شیوع تدریجی مؤلفه¬های حیات توحیدی را در زندگی انسان به وجود خواهد آورد.