یکی از مسائل مهم در علوم قرآنی، مساله محکم و متشابه است. آیات محکم آیاتی هستند که هیج اختلافی در آنها راه ندارد و به طور قطعی مبین هستند لکن آیاتی وجود دارد که متشابه هستند. متشابه به سه قسم عرضی و اصلی و لفظی تقسیم می گردد که در این مقاله دو قسم (عرضی و لفظی) مورد بررسی قرار گرفت. متشابه عرضی، آیاتی است که به ظاهر برای خداوند، صفات و خصوصیاتی همانند صفت مخلوقات نسبت می دهند و عده ای مثل مجسمه و مشبهه و… به این آیات تمسک کرده و خدا را دارای جسم میدانند. متشابه لفظی نیز، مربوط به آیاتی است که در آنها الفاظ مشابه وجود دارد و عده ای گمان می‌کنند که اینگونه تشابه در برخی از آیات به بلاغت کلام آسیب می رساند. در این نوشتار تلاش بر این بود تا آیات مرتبط با این دو قسم از متشابهات بررسی گردد.
