جزء مستحبي در نماز يكي از مباحثي است كه درعلم فقهو ذيل مطالب خلل صـلاة ازآن بحث ميشود.
عدهاي همانند محقق خويي بر اين نظر هســـتند كه جزء مســـتحبي در نماز امكان ندارد و اســـتدلالي همانند قانون
تشـــخص براي آن مطرح كردهانـد. از طرفي فقهـايي همانند امام خميني اين نظررا قبول نداشـــته، معتقدند: جزء
مســتحبي امكان دارد وميتوان در بحث خلل ازآن بحث نمود وحكم شــرعي را براي آن اســتنباط نمود. ايشــان،
اشـكال عدم تفكيك ماهيت حقيقي از اعتباري و عدم فهم درسـت از قانون تشـخص وهمچنين عدم فهم صـحيح
وكامل از اشــكال ماهيت اعتباري را بر اين نظر محقق خويي وارد ميدانند. به طور كلي اشـــكال اين نظريه محقق
خويي را در عدم تلقي كامل و صـحيح از مباني فلسـفي دانست كه اين، خود تأثير فلسفه در فقه را آشكار ميكند.
اين پژوهش كه با روش تحليلي-توصـيفي و با اسـتفاده از منابع كتابخانهاي انجام شـده است، به تحليل نظرات اين
دو فقيه ارجمند، در تصوير جزء مستحبي نماز پرداخته است.