شيوه تعامل با كفار اعم از مشركين و اهل كتاب و پاسخ به اين سؤال كه آيا در روند گسترش دين اسلام
اصالت در جنگ با كفار است يا اسلام قائل به اصالت صلح ميباشد؛ از ديرباز محل بحث انديشمندان ديني و
اسلام پژوهان بوده است. پژوهش حاضر به منظور پاسخ به اين مسئله با روش بررسي موضوع نحوه تعامل با در
قرآن انجام شده است وبه منظور دست يابي به اهداف پژوهش مجموع آيات قرآني مرتبط با اين موضوع و سياق
هاي آيات با توجه به فضاي سخن و مقطع نزول سوره مورد بررسي قرار گرفته است. نتيجه پژوهش حاكي از اين
است كه اساسا دوگانه اصاله القتال يا اصاله الجهاد و اصاله الصلح دوگانه صحيحي نيست و قرآن كريم نه يك
حكم ثابت و هميشگي بلكه با توجه به هر مقطع و اقتضائات و شرايط آن راهبردها و احكام متفاوتي در مورد
موضوع بيان ميكند و در شرايطي صلح و در شرايط ديگر قتال را تجويز ميكند و هر دوي اين دستورات خود
تابعي از آرمان «اظهار دين حق» هستند.