در طول تاریخ و علی الخصوص در تاریخ معاصر، حجمه ی سنگینی از انتقادات و اعتراضات به سمت شخص عزادار و مجالس عزای سید الشهدا(ع) وگریه برای آن حضرت روانه بوده و باتوجه به پیشرفت ارتباطات و کثرت شبهات این امر رونق بیشتری پیدا کرده است که میتوان بسیاری از این شبهات را تحت عنوان موضوعیت یا طریقیت داشتن اشک و عزاداری برای سالار شهیدان بررسی و پاسخ داد. بدین شرح که آیا اشک مجرد، آثار و صواب کثیری که برای حضرت اباعبدالله(ع) در روایات ذکر شده را شامل میشود یا خیر؟ باتوجه به اینکه امامیه ایمان را (که کمترین مقدار آن اعتقاد به اصول دین و ضروریات و تصمیم اجمالی به عمل به این اعتقادات می‌باشد) شرط قبولی عمل صالح میدانند، و با تمسک به اطلاقات و قیوداتی که درآیات قرآن کریم و روایات ائمه اطهار(ع) در این زمینه به چشم میخورد، این مطلب را استخراج میکنیم و درمیابیم که این گریه و عزاداری ها موضوعیت داشته و هرکس باداشتن کمترین درجات ایمان میتواند از این آثار و اجور مستفیض گشته از آن‌ها بهره‌مند گردد.