قسم به غیر نام خداوند، از امور رایج در میان مسلمانان می‌باشد که علاوه بر دار بودن ریشه‌ای قرآنی، روایات بسیاری مشروعیت آن را تایید می‌کند. این عمل با مخالفت شدید وهابیان مواجه شده است به گونه‌ای که برخی آن را بدعت و حرام دانسته‌اند. این ادعای وهابیان با مخالفت شدید برخی مذاهب مواجهه شد. نگارنده در صدد است تا با روشی توصیفی تحلیلی و با استفاده از روش اسنادی ضمن بیان ادله، از قرآن و سنت، با تکیه بر منابع اهل سنت، به ویژه مذهب شافعی، مشروعیت قسم به غیر نام خداوند را اثبات کرده و مخالفت نظر مذهب شافعی، با وهابیت را بیان نماید. با اثبات این یافته‌ها، پژوهش به این نتیجه می‌رسد که اندیشه وهابیت در این مساله با دیگر مذاهب اسلامی، به ویژه مذهب شافعی در تضاد می‌باشد. و بر اندیشمندان شافعی لازم است تا پیروان خود را نسبت به عقائد ابن تیمیه (بنیان گذار عقائد وهابیت) آگاه کنند تا در دام تکفیر پنداری سایر مذاهب بر نیایند.