نماز یکی از واجبات مهم دین اسلام است و احکام و مسائل متعددی را شامل می‌شود. یکی از مباحث مهم در فقه، احکام نقصان در اجزاء نماز است. نقصان به معنای کم شدن چیزی از نماز است که می‌تواند به صورت عمدی یا سهوی اتفاق بیفتد. هدف این تحقیق، بررسی حکم نقصان در یک سجده از دیدگاه فقهای امامیه است.ضرورت این تحقیق، روشن شدن احکام شرعی مربوط به نقصان در اجزاء غیر رکنی نماز و اختلافات موجود در این زمینه است. روش این تحقیق به صورت تحلیلی و توصیفی می‌باشد که به صورت کتابخانه‌ای و با استفاده از منابع شیعی به طور آمیزه‌ای و تلفیقی انجام شده است. نقصان عمدی در یک سجده چه قبل و چه بعد از محل تدارک موجب بطلان نماز می‌‌شود. نقصان سهوی در یک سجده اگر قبل از محل تدارک باشد باید برگردد و آن را دوباره اعاده کند اما اگر بعد از محل تدارک باشد.اما اگر بعد از محل تدارک باشد میان فقهاء اختلاف می باشد مشهور قائل به وجوب سجده سهو همراه با قضای سجده فراموش شده است بعض دیگر قائل به بطلان نماز می باشد و بعضی دیگر قائل به تفصیل شده‌اند بین دو رکعت اول و دو رکعت اخر و نماز در صورت اول باطل می‌‌شود و در صورت دوم صحیح می‌‌باشد.