نماز یکی از واجبات مهم دین اسلام است و احکام و مسائل متعددی را شامل می‌شود. یکی از مباحث مهم در فقه، احکام نقصان در اجزاء نماز است. نقصان به معنای کم شدن چیزی از نماز است که می‌تواند به صورت عمدی یا سهوی اتفاق بیفتد. هدف این تحقیق، بررسی حکم نقصان در تشهد از دیدگاه فقهای امامیه است.ضرورت این تحقیق، روشن شدن احکام شرعی مربوط به نقصان در اجزاء غیر رکنی نماز و اختلافات موجود در این زمینه است. روش این تحقیق به صورت تحلیلی و توصیفی می‌باشد که به صورت کتابخانه‌ای و با استفاده از منابع شیعی به طور آمیزه‌ای و تلفیقی انجام شده است. نقصان عمدی در تشهد چه قبل و چه بعد از محل تدارک موجب بطلان نماز می‌‌شود. نقصان سهوی در تشهد اگر قبل از محل تدارک باشد باید برگردد و آن را دوباره اعاده کند اما اگر بعد از محل تدارک باشد در این مسئله بین فقها اختلاف می باشد مشهور قائل وجوب قضای تشهد را فراموش شده و علاوه بر آن باید بعد از نماز سجده سهو نیز بجا بیاورد.اما بعضی قائل به وجوب سجده سهو فقط می باشند و بیان می کنند که تشهد در سجده سهو ما را از قضای تشهد فراموش شده بی نیاز می کند اما برخی دیگر قائل به بطلان نماز می باشد.